toerist in een land dat ook wel eigen voelt......

Hoi allemaal


We zijn in de wachtstand gekomen: vorige week stond in het teken van het verblijf in de provincie, de overdracht, de eerste stapjes samen richting de toekomst. En nu zitten we in de tweede week en voelt het al zo vertrouwd. Eigenlijk onvoorstelbaar dat dat zo snel kan en gaat. De kleine M, achwat, ik ga hem gewoon bij zijn naam noemen, de kleine Meesje hoort er inmiddels al helemaal bij.



Ik vind het zo knap hoe zo'n ventje het allemaal verwerkt, een plaatsje lijkt te geven, er mee dealt en vervolgens gewoon doorgaat met zijn leventje. Oh ja hoor, hij heeft zijn gebruiksaanwijzing (zoals we die allemaal hebben) maar die van hem is makkelijk te lezen en in een universele taal geschreven, een greep uit zijn handleiding: "als ik mijn zin niet krijg word ik boos", "als je mij prijst en beloont word ik blij" en, de belangrijkste van allemaal: "als ik mag zijn wie ik ben en jij van mij houdt ben ik gelukkig"......... Nou, ze passeren dagelijks de revue en niets is zo heerlijk als een warm lijfje tegen je aangedrukt voelen, een gierende lach te horen of twee spelende kinderen te zien en dan plots te beseffen: "hee, die schatjes, ze zijn van mij"....(klinkt wel erg bezitterig, maar ik bedoel het niet zo hoor, dat dit geluk niet vanzelfsprekend is ben ik mij hartstikke bewust).



Josli en Meesje zijn een mooi stel samen, ze kunnen elkaar enorm uitdagen, heel lief samen spelen en soms elkaar wat minder leuk vinden. Heel normaal en gezond dus :). Josli, ik heb het al vaker gezegd, is in 1 woord geweldig!! Hij helpt mij waar hij kan, is zo lief voor Meesje en is in staat mijn aandacht te delen en op momenten zelfs toe te staan dat Meesje even voor gaat. Ikhouhouhouhouzovreselijkveelvanhemenvanmijnboys!!.



Maar goed, we staan dus in de wachtstand: inmiddels het bericht gekregen dat de verzamelde documenten volledig en correct bleken te zijn (ook daar was nog even spanning over, maar daar vermoei ik jullie maar niet mee). We wachten nu dus op het visum voor Meesje zodat hij Nederland in mag. Dinsdag wordt het paspoortje met het visum erin opgehaald en krijgen wij het kleinood van de gids. En dan..... lekker naar huis. Heerlijk, ik vind het heel fijn in China en voel me hier thuis, we hebben een mooie tijd hier, maar ik wil nu eigenlijk wel graag naar huis. Nog 6 nachtjes slapen en dan vertrekt het vliegtuig dat ons naar huis zal vliegen, als compleet pakketje :).



Tja, die wachtstand kun je maar beter goed besteden, dus vandaag en gisteren zijn we erop uit gegaan. Als toerist maar in een land dat op een vreemde manier ook eigen voelt. Moeilijk om dit onder woorden te brengen, maar ik voel me hier zo thuis en Meesje's geboortegrond is zo bijzonder.



Toch nog even over de naam: Meesje lijkt erg op zijn oorspronkelijke naam (zelfde klank) en de naam Mees heeft voor mij een hele bijzondere betekenis. Mees luisterde er vrijwel direct naar, hij vindt het prima en heeft gierend van de lach MeesMeesMees geroepen: toen wist ik dat het goed was.... kennelijk mag ik hem de naam geven die veel voor mij betekent, want dat was natuurlijk afwachten..



Maar nou heb ik nog steeds niet verteld wat we nou gedaan hebben. Bij deze: gisteren zijn we naar het Olympisch stadion gewandeld, hier een klein halfuurtje vandaan. Aan de "voet" van het stadion was een ijsveld waar we heerlijk hebben sleetje gegleden. Josli op zijn eigen stoeltjesslee en Meesje en ik samen op de andere slee. Met ijsprikkers konden we een behoorlijke vaart maken en we hebben geweldig genoten. De kleine Mees vond het helemaal te gek en Josli vond het echt super cool (in alle opzichten). Helaas moesten we na een uurtje ophouden omdat Meesje het toen letterlijk cool begon te vinden, het arme schatje was koud aan het worden. Terug naar het hotel via de gele M en vervolgens twee comateuze kids in bed proberen te leggen. Ze waren bekaf maar hebben een geweldige middag gehad.

en vandaag zijn we naar de Chinese muur gegaan, iets wat ik heel graag wilde. Het was er prachtig. We hebben geweldig weer gehad, strakblauwe heldere lucht, was zelfs een beetje warm boven.


De muur zelf is natuurlijk erg indrukwekkend, daarnaast heb ik nu wel een voorproefje gekregen hoe mijn vakanties er de komende jaren uit gaan zien: vooral opletten waar de jongens uithangen waarbij je ervan uit mag gaan dat als de een naar rechts gaat de ander links leuker vind, als de een naar boven loopt de ander toch vooral naar beneden wil etc, je de aandacht zo moet verdelen dat ze zich allebei niet tekort gedaan voelen, opletten dat de een niet valt over zijn korte beentjes en dat de ander niet te snel gaat met zijn lange beentjes, dat als je de een op de foto zet je vooral niet moet vergeten de andere ook snel te fotograferen, dat als de 1 vrolijk is de kans groot is dat de ander dan miepelt (zeurt etc) etcetcetc...... Heerlijk toch dat je dit soort "zorgen" mag hebben, lucky me!!

tot de volgende keer......


liefs uit mooi, fijn China van Els, Josli en Meesje